Concertrecensie Thaïsa Olivia Quartet

Amusementswaarde groter dan artistieke waarde.

Een aanzienlijk deel van de bezoekers van het concert van zangeres Thaïsa Olivia op 15 maart in Artishock vermaakte zich opperbest met de vertolkte muziek. Toch waren er ook bezoekers die bepaald niet gecharmeerd waren van de ‘zangkunsten’ van de zangeres. Het Great American Songbook was de bron waaruit geput werd. Standards dus! We hoorden een eigenzinnige versie van ‘Stormy Weather’ die je meteen deed verlangen naar die prachtige uitvoering van Billie Holiday. We hoorden ‘Easy to love’ van Cole Porter, een latinversie van ‘Thought about you’ en een mooie uitvoering  van ‘Black Coffee’ dat onder anderen werd gezongen door Sarah Vaughan en Peggy Lee. Met enige regelmaat zong OIlivia Nederlandstalige vertalingen van jazzstandards afkomstig van saxofonist en vertaler Emiel Wienholts. Ongetwijfeld zaten er ook teksten van Olivia zelf tussen. De muzikale uitblinkers van de avond waren de linkshandige bassist Joris Teepe en pianist Christian Doepke. Je spitste je oren als zij aan zet waren. Thaïsa Olivia had wel iets van een crooner die acteert als een diva die het stralend middelpunt is. De kritische toehoorders zullen haar stem wellicht weinig expressief gevonden hebben. Soms had je de indruk naar een musicalzangeres te luisteren. De muziek lag goed in het gehoor, verraste niet, maar wellicht was de amusementswaarde groter dan de artistieke waarde. Dat nam niet weg dat een deel van het publiek het optreden beloonde met een staande ovatie waar anderen wellicht demonstratief bleven zitten. Hoe smaken kunnen verschillen!

Michiel van Ree