In Memoriam Hermien Schokker

In de eerste zeventig bladzijden

laat ik het verhaal na van een gelukkig zondagskind.

De laatste drie gaan over gouden momenten

met Andries en de kinderen.

Nu ik het boek dichtsla blijven de mooie herinneringen.

En toch schrik je. Hermien Schokker is overleden. We wisten dat haar gezondheid de laatste jaren soms heel slecht was, met verontrustende dieptepunten, maar tegelijk waren er gelukkig nog vele momenten dat Hermien er – in onze ogen – gewoon was. Nog heel kort voor haar overlijden bij het concert van PodiumPlus en in september bij het Eetcafé.

Artishock was voor Hermien - en is voor haar man Andries – een enorm belangrijke plek. Meer dan twintig jaar is ze actief geweest. Als lid van het Filmhuis, waar ze vooral de bardiensten behartigde. Maar ook was ze enkele jaren, met Loes van Duin, coördinator van het Filmhuis. Zo was ze: ze zag wat er moest worden gedaan en iemand moet het doen. Een aanpakker, zoals ze veel in Artishock oppakte waar anderen het werk niet zagen liggen. Opruimen, schoonmaken, klussen, verven. Opgewekt, rustig, geïnteresseerd, gastvrij vooral. Vriendelijk en sfeerscheppend. Als Hermien er was voelde je je welkom. Ze was er, maar op een bescheiden manier.

Er zijn mensen op wie in een vereniging als Artishock kunt bouwen. Zij zijn de pijlers, de steunpilaren. Zo’n mens was Hermien. Wat zullen wij haar missen.

Kees Waagmeester

* Wij wensen Andries, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies *