Concertrecensie Quintet Martínez Brothers

Laatste concert van het jaar zorgde regelmatig voor muzikaal vuurwerk!

Het concert van de Martínez Brothers bij Artishock op 21 december, de donkerste dag van het jaar, zorgde voor muzikale lichtpuntjes en regelmatig voor muzikaal vuurwerk. In de aanstekelijke en swingende en vaak feestelijke blazersarrangementen is veel liefde gestopt. De duetten van Miguel Martínez (alt- en sopraansax) en Juan Martínez (baritonsax) zetten vaak de toon met heerlijke groovy thema’s. De begeleiders waren van grote klasse en dan hoor je geaarde, solide muziek, een stevig geluid met een ruggengraat. De technisch begaafde pianist Rob van Bavel, die techniek niet zaligmakend vindt, blonk regelmatig uit maar ook bassist Jeroen Vierdag en drummer Tim Hennekes, de benjamin, lieten zich niet onbetuigd. Bij dit concert waren vijf hoofdrolspelers te horen. Het publiek vond het allemaal heerlijk. 
Het openingsnummer ‘Jeannine’ van Duke Pearson was een schitterend visitekaartje en dus een prima binnenkomer. We hoorden veel swing en bebop gekruid met (Spaanse en Bulgaarse) wereldmuziek. De Spaanse invloed was goed te horen in de ballad ‘El Toro y la Luna’, een compositie van een Spaanse pianist. Andere hoogtepunten? Het bluesy ‘Gingerbread Boy’ van Jimmy Heath was zo’n hoogtepunt en dat gold ook voor de sublieme vertolking van ‘A Flower is a Lovesome Thing’ van Billy Strayhorn. Deze band mocht niet vertrekken zonder toegift. Na een staande ovatie klonk de compositie ‘Mr. CI’ van Chano Domingues, een passend slotakkoord. Wat het publiek betreft had het concert nog veel langer mogen duren want van de groovy sound van de Martínez Brothers krijg je niet gauw genoeg.

Michiel van Ree