Concertrecensie Chamber9

Chamber9: een schitterend amalgaam van jazz en klassiek 

Jazzy kamermuziek van Chamber9 zouden we horen op 18 januari in Artishock. Standards die verklankt moesten worden door een nonet waar een kwartet klassieke strijkers deel van uitmaakt. Levert dat inspirerende muziek op? Ja! Wordt zoiets niet snel steriel? Nee! We hoorden een schitterend amalgaam van jazz en klassiek. 
Gitarist en arrangeur Axel Hagen had daar vast en zeker de hand in. Veel was strak geregisseerd en toch had je als toehoorder de indruk dat er genoeg muzikale vrijheid overbleef. Niemand overstemde iemand. De muziek was lichtvoetig, elegant, subtiel en swingend. Mondjesmaat hoorden we solo’s, van beide gitaristen en soms van violist Victor Flores. Zangeres Sanna van Vliet liet horen goed te kunnen scatten. Ze klonk heerlijk naturel. Toch was uiteindelijk het klankbeeld van het geheel belangrijker dan de bijdrage van iedere muzikant individueel. De groep ging boven het individu en dat hoor je niet zo vaak in jazzmuziek. De liefde van de bandleider en arrangeur Axel Hagen voor de muziek en de muzikanten van Chamber9 straalde ervan af. 
Het concert was een cd-presentatie van het in november 2024 uitgekomen album ‘The Sound of Chamber9’. Het publiek raakte al snel onder de bekoring van het unieke geluid, het muzikale palet van Chamber9. Zoiets hadden ze niet eerder gehoord. Het was alsof we een vrijwel akoestisch concert hoorden. ‘The Peacocks’ was een hoogtepunt maar dat gold evenzeer voor het door Axel Hagen gecomponeerde ‘Waltz for Jim’, waarvoor hij ook nog eens de tekst schreef, en voor het prachtig gearrangeerde ‘Come Sunday’ van Duke Ellington. Had de Duke deze meditatieve en verstilde versie van zijn compositie maar kunnen horen! En wat was slagwerker Joan Terol Amigo een subtiele en muzikale drummer! Na de pauze hoorden we Jobim en het prachtige ‘You must believe in Spring’. Het slotakkoord was ‘Don’t be fooled’ een compositie van zangeres Sanna van Vliet. Eind goed, al goed! De band werd beloond met een langdurige staande ovatie.

Michiel van Ree