Expositie Naomy Dentro

Naomy Dentro is als kunstenaar steeds zichtbaarder. Zij nam deel aan de Atelierroute Baarn, Kunst op Stand en Miljuschka Witzenhausen koos haar portret afgelopen december in het programma Sterren op het Doek.

Nu exposeert ze in Artishock; portretten in aquarel, borduur- en tuftwerk.

Creativiteit in ontwikkeling

Opgeleid als interieurarchitect richt zij zich onder andere op de (her)inrichting van kantoren. Erg leuk werk dat zij nu vooral uitvoert in opdracht van diverse andere architectenbureaus.
Om meer creatieve autonomie in haar werk en leven te krijgen vroeg Naomy zich een aantal jaar geleden af wat ze nou ècht leuk vond. Als kind tekende ze al graag portretten. Tot haar verbazing ontdekte ze dat ze als vrouw van kleur, opgegroeid in een overwegend witte omgeving, beter witte mensen kon tekenen dan mensen die eruitzagen zoals zij zelf.
Dit heeft geleid tot een persoonlijk ‘rootsonderzoek’ in haar werk. Wat betekent de zwarte cultuur voor haar, welke emoties roept deze op? Dàt wil ze laten zien en voelen in haar werk.
Dat identiteit haar bezighoudt is ook te zien in haar portretserie: ‘People of colour’. Intense portretten waarin niet duidelijk is om welke gender of etniciteit het gaat. Letterlijk een vloeibare weergave van identiteit.
Deze portretten zijn nat in nat geschilderd aquarel. Een medium dat haar dwingt tot het loslaten van controle. Naomi zoekt altijd naar een medium waarin ze wordt gedwongen tot het loskomen van haar neiging te ‘precies te tekenen’

 “Ik streef naar het weergeven van een gevoeligheid maar ook een soort afstand in mijn portretten. Het spanningsveld tussen gelijkenis en abstractie. Voor mij zijn echter de ogen altijd essentieel; bijna alle portretten maken oogcontact. Een reactie op de bijrol die mensen van kleur vroeger vaak hadden in de werken die ik als kind zag in musea”.

AI (Artificial Intelligence) als inspiratiebron

Een ander medium waarin ze moet ‘loslaten’ is AI. Bijzonder is haar zoektocht naar wat AI voor haar werk maar ook maatschappelijk kan betekenen. Er is bijvoorbeeld een duidelijke bias geschreven in de programma’s.

‘Je legt tekstmatig uit welk beeld je wilt hebben. De computer vertaalt de tekst in beeld. Dat klinkt makkelijker dan het is. Het is voor mij de uitdaging om mijn eigen handschrift te zien in het AI gegenereerde beeld. Vervolgens ga ik ermee aan de gang met fotoshop. Dat beeld werk ik dan uit tot een textielportret.
Je kunt merken dat de algoritmes overwegend lijken te zijn geschreven door witte Siliconvalley-jongens. Zwarte vrouwen lijken vaak meer gemodelleerd naar ‘Beyoncé dan naar meer creoolse vrouwen. En wanneer je het beeld in hogere resolutie en met meer detail vraagt dan worden de vrouwen steeds ‘witter’.

Naomy deelt tot slot haar dilemma’s als kunstenaar met ons. De tweestrijd, hoe kan zij van haar werk leven, zonder dat het alleen maar om het commerciële verhaal gaat. Wat betekent het werk voor de koper? Is het alleen ter decoratie of heeft men er een bepaald gevoel bij?

Eigenlijk zou zij haar werk als platform willen zien om een verhaal te vertellen, tentoongesteld dus en niet alleen voor ‘boven de bank’.

Zie ook: https://studiodentro.nl