My Favourite Cake

Mahin is al dertig jaar weduwe. Wanneer haar vriendinnen tijdens het zoveelste theekransje zeggen dat ze nodig aan de man moet, beseft Mahin dat ze daar eigenlijk wel behoefte aan heeft. Maar de spoeling blijkt behoorlijk dun voor een alleenstaande vrouw van zeventig. En dan ontmoet ze Faramarz. Deze korte omschrijving beslaat de hele eerste helft van de film. Het is klein, ingetogen drama in zijn meest bescheiden vorm. Met een vleugje komedie, want in de tweede helft valt er regelmatig wat te gniffelen. Toch ligt de nadruk meer op de weergave van vrouw-zijn in Iran dan om de lach. Een tragikomische parabel over hoe genot en plezier in Iran uit het alledaagse leven zijn gebannen door het religieuze regime. De zeventigjarige weduwe Mahin, die zich de vrolijkheid van voor de revolutie herinnert, heeft daar echter geen boodschap aan. Na een dinertje met oude vriendinnen gaat ze op zoek naar een leuke man voor een onvergetelijke avond: net als in de romantische tv-series waar ze dol op is. Ze vindt Faramarz en om hem te verleiden bakt ze een Perzische liefdestaart, met rozenbloesem en vanille. Intiem bijna-kammerspiel, met een lach en een traan, van de makers van ‘Balad of a White Cow’. Een innemende en liefdevolle film over eenzaamheid en het universele verlangen naar geluk.