Monsieur Aznavour

Charles Aznavour was een grote monsieur. Een biopic was dus onvermijdelijk. Het blijft echter een probleem als de familie bij zo'n levensverfilming betrokken is. Regisseurs Mehdi Idir en (muzikant) Grand Corps Malade kregen een jaar voor zijn dood persoonlijk toestemming van Aznavour om zijn verhaal te vertellen. Wel onder het wakend oog van zijn producerende schoonzoon. Een heel kritische visie hoef je dus niet verwachten. Anderzijds was Charles Aznavour een heel aimabel man die nooit betrokken was bij een schandaal. Aardige mensen lenen zich nou eenmaal minder goed voor dramatisch verhalen. Dit biografische drama over de legendarisch chansonnier Aznavour (1924-2018) volgt een klassiek stramien: in ruim twee uur komen alle hoogte- en dieptepunten chronologisch voorbij. Van zijn arme jeugd in vooroorlogs Parijs, het vroege succes en de vriendschap met Édith Piaf tot zijn huwelijken, affaires en persoonlijke tragedies. Het is veel materiaal voor één film, wat het drama iets gehaasts en vluchtigs geeft. Ook hoofdrolspeler Rahim lijkt daarmee te worstelen: hij imiteert Aznavour bekwaam, maar kan diens diepe minderwaardigheidscomplex niet echt invoelbaar maken. Voor de leek evenwel een solide introductie en voor de liefhebber een heel fatsoenlijk eerbetoon. De arme Armeniër ontwikkelt zich naar een artiest op spectaculair niveau.